Rozdział 24

Zawinięta w czarny ręcznik, wyszłam z łazienki.  Puste łóżko odstraszało swoim wyglądem, zajrzałam do kuchni, też pusto. Gdzie Dreon, czyżby nikogo nie było? Dom stał pusty, przesiąknięte wilgocią ściany, wyglądały jakby miały zaraz  runąć. Na szczęście to tylko wyobrażenie. Stanęłam w oknie wielkim na całą długość i wysokość sypialni.  Poza nim rozciągało się zjawiskowo piękne i niebezpieczne morze Wiino. Ciągło się aż za horyzonty, o których ludzie myślą, że nic poza nimi już nie istnieje. Słońce wysoko na niebie opiewało ciepłem każdy cal mojego ciała, zsunęłam ręcznik. Teraz promienie sięgały mnie całej. Rozmarzona zapatrzyłam się w dal, w fale, żeglujące małe statki, silny wiejący wiatr, oddzielający od siebie każda z różnobarwnych chmur. Nie czułam jak płynie czas, jak szybko każda sekunda za każdą natychmiast ucieka. Nagle w tafli wody pod domkiem Dreona,  pokazał się ogromny cień, spojrzałam w górę, a tam…

Szybko sięgnęłam po ręcznik, opatulona wskoczyłam pod kołdrę. I w tej chwili wszedł on, i jakby nigdy nic z wielką torbą zakupów powędrował do kuchni. Boczkiem czmychnęłam po ubrania. Wskoczyłam w spodnie i koszulkę i poszłam zanim. Patrzę i co? I taki piękny zapach roznosił się po pomieszczeniu, że nie sposób opanować się od ślinotoku.

-To zabawne,  ja się kąpie, dobijasz się do mnie po czym bez słowa wychodzisz na zakupy ?- zapytałam rozbawiona.

-Nie mogę pozwolić abyś błąkała się po obcym domu jakiegoś zmutowanego chłopaka, z pustym żołądkiem- rozbawił mnie tym do takiego stopnia, że się zakrztusiłam popijanym wcześniej sokiem pomarańczowym. Było super, Dreon włączył radio i w fartuszku idealnej gospodyni przygotowywał śniadanie, śpiewając i komicznie kręcąc pupą. Nie mogłam się powstrzymać od śmiechu. Zaczęłam kroić paprykę a ten natychmiast ją zjadał…